Testuingurua
Magnetizazio-intentsitate alternoak (+ eta -) aplikatutakoan substantzia ferromagnetikoek izaten duten histeresia erakusten da 3.7. irudian.
(o-a) magnetizazio-kurba litzateke. Gero, (a-b) tartean eremuaren intentsitatea txikiagotuz doa, baina indukzioa motelago.
(b) puntuan H = 0, baina substantziak badu oraindik hondar-magnetizazioa deritzona (tresna batzuk imantatzeko asko erabiltzen da ezaugarri hau).
(b-d) tartean eremuaren norantza aldatuko dugu eta d puntuan hondar-magnetizazioa ezabatuko dugu, baina horretarako indar koertzitiboa deitzen dena aplikatu behar izan diogu substantziari (H).
Gero, d-e, e-f eta f-g tarteak datoz eta zikloa amaitu egiten da. Kurba ez da berriz o puntutik pasatzen histeresia dela eta.
3.8. ELEKTROIMANEN APLIKAZIO PRAKTIKOAK
Solenoideari material ferromagnetikozko nukleoa sartuta lortuko dugu elektroimana.
Praktikan, nukleo hauek egiteko indar koertzitibo txikia duen materiala erabiltzen da, horrela korrontea dagoenean bakarrik dauka imanaren portaera.
3.8. irudian daukagu elektroiman baten adierazpen eskematikoa. Bi nukleoetako harilkatuak aurkako poloak sortzeko moduan konektatu behar dira.
Kulata / Nukleoa / Armadura
Harilkatuetatik korrontea pasatzen denean, nukleoan indukzio magnetikoa agertzen da, eta bere indar-lerroek armadura zeharkatzen dute.
Hau aurkako polaritateaz imantzen da eta horrela nukleoa eta armadura erakarri egiten dira.
Balazta magnetikoak: Igogailu, jasogailu eta garabietan erabiltzen dira. Egoera normalean, elektroimanak balaztak irekita mantentzen ditu. Matxuratzen denean eta hornidura elektrikoa galtzen denean, balaztak itxi egiten dira eta sistema geldiarazi egiten dute.
Elektrobalbulak: Balbula honek zirkuitu pneumatikoa edo hidraulikoa itxi edo zabaldu egiten du daraman elektroimanaren harilkatuari tentsioa aplikatzen badiogu. Adibidez, gure etxeko garbigailuak honelako balbulen bidez ur garbia hartzen eta zikina botatzen du automatikoki.